Абагульняльны блок

1. У XX ст. асноўныя iдэi, гіпотэзы, тэорыі i канцэпцыі ў галiне СЭГ узнiкалі ў вынiку дыферэнцыяцыі, сацыялагізацыi і фармалізацыі геаграфіі.

2. Вялікае значэнне набылі пытанні тэорыi СЭГ, што праявілася ў дыскусіях аб адзінстве геаграфіі, у абгрунтаванні асноўных палажэнняў тэарэтычнай геаграфіі.

3. Адной з тэорый, якая найбольш істотна паўплывала на развіццё сусветнай СЭГ, лiчыцца тэорыя цэнтральных месцаў В. Крысталера - А. Лёша.

4. Сацыялагізацыя геаграфіі прывяла да з’яўлення шэрагу навуковых школ, у цэнтры даследаванняў якіх знаходзіўся чалавек з яго iнтарэсамі, заняткамі, узаемаадносінамі з навакольным асяроддзем, паводзінамі i г. д.

5. Навуковы метад уяўляе сабою сродак даследавання рэчаіснасці, сукупнасць прыёмаў і спосабаў збору, сістэматызацыі, апрацоўкі і прадстаўлення iнфармацыi.

6. Філасофскую пазiцыю даследчыка, зыходзячы з якой прымяняюцца пэўныя метады, прынята называць падыходам.

7. Даследаванні ў СЭГ заснаваны на многіх агульнанавуковых падыходах: сістэмным, гістарычным, комплексным, праблемным, экалагічным.

8. У СЭГ выкарыстоўваюцца розныя агульнагеаграфічныя (апі-сальныя, параўнальныя, экспедыцыйна-палявыя, картаграфічныя), а таксама спецыяльныя (статыстычныя, матэматычныя, сацыялагiчныя і інш.) метады.