СЭГ у сярэднявеччы

Ранняе сярэднявечча. У гэты перыяд вытворчыя сілы былі слабаразвiтыя, навука знаходзілася пад уплывам рэлiгіі. У хрысціянскай Еўропе ўяўленне аб Сусвеце зменшылася да памераў асвоеных людзя-мі земляў. Большасць матэрыялістычных ідэй антычных навукоўцаў лічыліся ератычнымі. У той жа час рэлiгія спрыяла развіццю новых ведаў: у кляштарах і манастырах ствараліся летапісы, апісанні, кнiгi. Для гэтага перыяду характэрны ізаляцыя, раз’яднанасць i масавае невуцтва людзей.

Крыжовыя паходы паднялі са сваіх месцаў жыхарства вялiкiя масы людзей, якія пакідалі звычнае ім асяроддзе. Па вяртанні дамоў крыжаносцы прывозілі багатыя трафеі і звесткі аб іншых краінах. У гэты перыяд значны ўплыў на развiццё геаграфіі аказвалі арабы, нар-маны і кітайцы. Нам вядома, што ў сярэднявечным Кітаі геаграфічная навука дасягнула значных поспехаў, а звесткі, назапашаныя ёю, пераўзыходзiлi ўсё тое, што было вядома ў тагачаснай Еўропе. Еў-рапейскія навукоўцы ў той час атрымлівалi ад іншых народаў уяўлен-ні, хаця і няпоўныя, аб геаграфічных iдэях і поглядах антычнасці. Гэтыя ўяўленні да таго ж былі супярэчлівыя. Адзінае, што ўспрынялі еўрапейцы ад старажытнагрэчаскіх навукоўцаў, была iдэя аб цеснай сувязі ўмоў жыцця з геаграфічнай шыратой месца жыхарства.