Sceletum

(Elementa anatomiae humani corporis. Loder. Mosquae. Rigae. Dorpati. 1823).

Omnium ossium compages vocatur sceletum vel sceletus, quem naturalem dicimus, si ossa ligamentis suis et cartilaginibus cohaerent, artificialem vero, si artis ope sibi invicem juncta sunt. Sceletus masculinus in universum non differt a feminino, nisi in eo, quod ossa in sexu sequiore graciliora sunt, quam in potiore, et eminentiae ac depressiones minus notabiles.

Sceletus dividitur in a) caput, quod constat e cranio et facie; b) truncum, ad quem referimus columnam vertebralem s. spinam dorsi et pelvim, ac sternum costasque; c) extremitates, quae sunt vel superiores vel inferiores.

Ossa

(Primae lineae Anatomes in usum praelectionum. Plenck. Vien­na. 1794)

Ossium substantia triplex invenitur: substantia compacta, spongiosa, reticularis. Color substantiae compactae est albido-rubens. Ast pro varia adipis sanguinisque in ossibus inclusi copia diversus prehenditur eorum color: externae cranii tabulae est albido-caerulescens, substantiae spongiosae est fusco-rubens, substantiae adamantinae dentium est albissimus et splendens. Figura ossium varia est, quaedam ossa sunt longa, alia lata, alia multiformia.

Usus ossium. Fulciunt totum corpus. Formant corporis figuram et staturam, promovent agilitatem motumque et trunci et artuum. Defendunt viscera. Dant musculis, vasis, nervis, visceribusque adhaesionem et situm.