Nu cemen

I mindo tópa palwë vilyanna. Mitya men ná cumna. Nícua. Tië penda auta tumnë sambinnar móressë. Rimbë orcoron tali yeryaner sina tië andë yéninen.
Maglos: Úman polë cenë nat i huinessë. Mauya elmen tinta calmar.
Nenwë: Umë mauya. Nan órëa nin lá turë nolwë sina sinomë.
Nenwë ortëa máryat ar quéta quettali. Rilma mirilya imbë lepseryar. I tië cenima ná ar i eldar lelyëar tumnë sambinnar. Huinessë hlárantë nén nurrula. Túvantë pityë andor ar vinyë tiër pendëo mettassë.
Hísiel: Sin ná tumna osto! Manen hiruvalmë Auriel? Lá ihírien tienya yéni yá hrótassë ar tan farnë.
Nenwë: Lelyuvalmë nenna ar tanomë hostuvalmë sanwelma.

Под землёй

Крыша башни широко раскрыта небу. Внутреннее помещение пусто. Холодно. Спускающийся путь уходит к глубоким подземельям во тьме. Ступни многих орков изнашивали эту мостовую долгие века.
Маглос: Я ничего не вижу в этом мраке. Нам нужно зажечь светильники.
Нэнвэ: Не нужно. Хотя мне и не хочется применять это знание здесь.
Нэнвэ поднимает руки и произносит несколько слов. Сверкание переливается между его пальцами. Путь становится видимым, и эльфы идут в глубокие подземелья. Во мраке они слышат журчащую воду. В конце спуска они находят маленькие двери и новые коридоры.
Хисиэль: Это настоящий подземный город! Как мы найдём Ауриэль? Я заблудилась в пещере, кажется, уже века тому назад, и этого было довольно.
Нэнвэ: Мы пойдём к воде и там соберёмся с мыслями.