Развiццё культуры у рэспублiцы у сярэдзiне 50-60-х гадоу

За гады айчыннай вайны культуры Беларусi былш нанесены значныя матэрыяльныя страты. К 1950г. была адноулена матэрыяльна-тэхнiчная база навукi i культуры рэспублiкi. У поуным аб`ёме разгарнулася работа АН БССР, дзе працавала больш за 100 дактароу навук, 380 кандыдатау навук. Але эпоха сталiнiзма i росквiт культуры проста былi несумяшчальнымi. I толькi пасля 1953г., калi па-мёр Сталiн, пачалося развiццё культуры. Можна адзначыць творчасць такiх пiсьменнiкау: Лынькова "Векапомныя днi", Шамякiна "Глыбокая плынь", Мележа "Мiнскi напрамак". Сярод вядомых паэтау былi: Куляшоу, Панчанка, Танк, Гiлевiч. У тэатральным мастацтве: 1944г. -- адчынiуся тэатр Янкi Купалы спектаклем "Позняе каханне" Астроускага, на сцэне Вiцебскага тэатра Якуба Коласа ставiуся спектакль "Несцерка" Вольскага, тэатр оперы i балета паставiу оперу Цiкоцкага "Алеся". З вызваленнем Беларусi аднавiлася музычнае жыццё. У 1952г. быу створаны Дзяржауны народны хор БССР на чале з Цiтовiчам. Вялiкi уклад у музыку таго часу унеслш кампазiтары: Аладау, Багатыроу, Цiкоцкi, Лукас. Значных поспехау дабiлася выяуленчае мастацтва. Сярод мастакоу: Гаурыленка "На партызанскiм аэрадроме", Хрусталёу "Канстанцiн Заслонау". Шэраг буйных работ стварылi беларускiя скульптары: Азгур, Вембель, Глебау. Такiм чынам, нiякi рэжым не у стане забяспечыць поуны кантроль над духоуным жыццём народа.