Болжамы. Гипогонадизмнің дамуына әкелген нақты сырқатқа тәуелді

Гипогонадизмнің дамуына әкелген нақты сырқатқа тәуелді.

ЭРЕКТИЛЬДЫ ДИСФУНКЦИЯ

Жыныстық акті орындауға қажетті эрекцияны жыныс мүшесінің ұстай алмауын эректильді дисфункция деп атайды (6.7 кесте).

6.7 кесте. Эректильды дисфункция

Этиологиясы мен патогенезі	Психогенді дисфункция, дәрілік препараттар, интоксикация, эндокринді және неврологиялық аурулар, қантамырлық патология
Эпидемиологиясы	10 % ер адамдарда, >50 % ер адамдарда >70 жастан асқанда
Басты клиникалық көріністері	Эректильды дисфункцияға әкелген сырқат симптомдарымен эрекция бұзылыстарының ұштасуы
Диагностикасы	Анамнез, аталық без пальпациясы, жыныс ағзасын қарап тексеру, тестостерон, ЛГ, ФСГ, пролактин, гликемия, ТТГ, бауырлық трансаминаза, креатинин; жыныс мүшенің доплерлік УДЗ-сі, диагностикалық интракавернозды вазодилятатор екпесі
Салыстырмалы диагностикасы	Эректильды дисфункцияны шақырған себептермен салыстырады
Емі	Этиотропты ем (мысалы, гипогонадизм кезінде андрогендермен орынбасушы терапия) және/немесе симптоматикалық (фосфодиэстераза ингибиторлары, Е1 простагландиннің интракавернозды инъекциялары (реваскуляризациялық операциялар, пенис протезі)
Болжамы	Эректильды дисфункцияны дамытатын себептерге тәуелді